ความสุขที่หยุดตาม
บางครั้งเราอาจได้แต่ตะโกนและวิ่งไล่ตามสิ่งที่เรียกว่า ความสุข ไม่ว่างเว้นแต่ละวัน และเงื่อนไขของความสุขมันเยอะแยะมากเกินไป เกินจนเมื่อได้รับความสุขแล้ว เราก็ยังไม่พออยู่ดี แต่หากเราลองหยุดแล้วลองค่อยๆหันกลับหลัง จริงๆแล้วความสุขมันซ่อนแอบอยู่ข้างหลังเรานี้เองรีเนี่ย……
อบอุ่นและรู้สึกดีที่ได้มาพบกับเพื่อนเก่าอีกครั้ง อาจจะดูเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่ผมมว่ามันก็คุ้มค่าที่ได้พูดคุย และที่สำคัญ คือ การได้มานอนสัมผัสบรรยากาศช่วงปลายหนาวของจังหวัดอุบลฯ ท่ามกลางหมู่มวลแมกไม้และเสียงม้าร้องทั้งคืน ก็ได้บรรยากาศอีกแบบ
“ทำอะไรที่มีความสุขก็ทำไปเถอะ” ่ผมเปรยขึ้นหลังจากเพื่อนแท่ง บอกเล่าเรื่องราวที่เต็มไปด้วยสิ่งที่มันทำด้วยใจรัก ไม่ว่าจะจัดสวน หาตันไม้ที่ชอบมาปลูก สร้างบ้านด้วยไม้ที่สะสมมาเป็นเวลานาน และล่าสุดคือ การหาม้ามาเลี้ยงด้วยเหตุผลที่ผมถึงกับอึ้ง คือ ดีกว่าซื้อเครื่องตัดหญ้าเว้ย…ผมจึงย้ำอีกครั้งว่า “ทำอะไรที่มีความสุขก็ทำไปเถอะ”
สายตาผมกวากว้าออกไปยังเวิ้งน้ำ ต้นไม้ใหญ่ และม้าที่กำลังเล็มกินหญ้า และผลันนึกไปถึงความสุขของเพื่อนแท่งกับคำพูดที่ว่า “ตรูไม่อยากไปไหนแล้วเพราะความสุขตรูอยู่ตรงนี้”
อืม…….
เป็นความโชคดีของเพื่อนผมและใครอีกหลายคนที่ค้นพบความสุขซึ่งบรรจบกับสิ่งที่เรารักได้
แต่ยังมีอีกหลายที่ได้สิ่งหนึ่งเราต้องสละอีกสิ่งหนึ่ง
หรือเพราะเรามัวแต่วิ่งตามหา เราถึงไม่เคยเจอนะ
หยุดและถามคำถามสำคัญที่เราควรจะถามตัวเองว่า เรารักอะไร? เรามีความสุขกับอะไร?
ขอบใจภาพ : รีสอร์ทสวยๆของเพื่อนแท่งในชื่อ สวนภัณเต สวนสวรรค์ที่สัมผ้สได้ สวยงามมากครับ
