สิ่งที่เรายังข้ามไม่พ้น
อะไรที่เรายังข้ามไม่พ้น แล้วอะไรอีกละที่จับขาเราไว้อยู่?
ได้มีโอกาสอ่านธรรมบรรยายของท่านพุทธทาสผลงานที่จัดว่าเป็นมาสเตอร์พีส เป็นที่กล่าวถึงอยู่เสมอนั่น คือ ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม (ใครยังไม่ได้อ่านหรืออยากอ่านอีกก็คลิ๊กลิงค์ไปดาวน์โหลดอ่านได้เลยครับ) ยิ่งอ่านยิ่งอินไปกับการตั้งคำถามแบบกระชากคอเสื้อตัวเองแล้วถามว่า “เรายังติดอะไร เรายังข้ามไม่พ้นอะไรอยู่เนี่ย?’ อยู่ตลอดเวลา
หากความสำเร็จหรือความสุขวัดกันที่ตัวเงิน แต่ทำไมคนที่มีความสำเร็จมากมาย เงินทองล้นฟ้ายังไม่มีความสุขอีกละ หรือบางคนที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ ก็ยังวนเวียนแต่กับเรื่องเดิมๆ คิดแบบเดิมๆ ทำแบบเดิมๆอยู่ เขาเหล่านี้กำลังติดกับอะไรอยู่?
แน่นอนว่าอาการของการยึดติดไม่ได้เกิดจากสิ่งนั้นๆจะมีมาเกาะเกี่ยวเราไว้ แต่เราเองต่างหากที่ยอมกอดกุมสิ่งเหล่านั้นไว้แม้รู้ว่ามันต้องเจ็บปวดเพราะหนามแห่งความทุขก์มันทิ่มแทงอย่างไม่รู้จบ แต่เราก็ยังยอม แล้วแบบนี้เรายังติดกับอะไรอยู่?
หรือเพราะอัตตาที่พอกหนา หรือเพราะตัวกูของกู จนมองไม่เห็นหัวใคร หรือเพราะเรายังหลงทางกับความถูกต้องในแบบเฉพาะตัว หรือเพราะเราคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวในโลกใบนี้ หรือเพราะเรายังเชื่อว่าดวงอาทิตย์ยังหมุนรอบโลก
เรายังติดกับอะไร ?
