ชีวิตมันก็เป็นเหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยวดีๆนี้เอง
เป็นคนที่ชอบกินก๋วยเตี๋ยว และถ้าจะให้โลกนี้เหลืออาหารได้อย่างเดียว เราก็จะเลือกก๋วยเตี๋ยว เมื่อวันหนึ่งที่กำลังคีบเส้นเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ทันใดนั้นเองเส้นก๋วยเตี๋ยวแหกคอกเส้นหนึ่งมันดันแตกแถว ดีดเข้าที่เบ้าตาเต็มๆ โอ้วโห้ว แสบโคตร จังหวะนรกจริงๆ ตั้งสติได้สิ่งหนึ่งที่นึกขึ้นได้ “ขีวิตมันก็คงจะเป็นเหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยวนี้ละ”
เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ลวกไม่สุก กินยังไงก็ไม่อร่อย แข็งกระด้าง ทำเอาท้องอืด ชีวิตที่ลวกไม่สุกก็เช่นกัน มันดูแข็งกระด้าง ไม่อ่อนโยน เข้าใกล้ใครก็มีแต่คนอยากถอยห่าง ชีวิตแบบแข็งๆมันแตกหักง่ายเกินไป
เส้นก๋วยเตี๋ยวที้ลวกเล๊ะ กินยังไงก็ไม่อร่อยอีกเหมือนกัน มันหละหลวม แบบนี้ไปกินโจ๊กจะดีกว่า เหมือนชีวิตที่ปล่อยตามใจคัวจนเล๊ะ วันๆคิดแต่เข้าข้างตัวเอง เห็นผิดเป็นชอบ เห็นแต่สิ่งที่ชอบจนละเลยความจริง รักสนุกในปัจจุบัน แล้วฉิบหายในอนาคต
เวลาซื้อก๋วยเตี๋ยวกลับบ้าน เทออกจากถุงหลุดออกมาเป็นก้อน นี้มันข้าวเหนียวหรือก๋วยเตี๋ยว ดั่งชีวิตที่ติดหนึบกับอัตตา เกาะกันหนาตึบจนไม่คลายตัว ขนาดว่าน้ำซุปดีๆแห่งชีวิตมันยังแทรกเข้าไปไม่ได้ ปล่อยมันเกาะไปอย่างนั้น ไม่ต้องกินมันแล้ว
เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ลวกสุกพอดี คือ สวรรค์ของคนรักก๋วยเตี๋ยว เส้นกระจายเต็มถ้วย กินไปได้พร้อมๆกับเครืองและน้ำ มันช่างกลมกล่อมและแซ่บนัว เปรียบดั่งชีวิตที่สุกพอดี ไม่แข็ง ไม่เล๊ะจนเกินไป มีความสุขได้กับความพอดีและปัจจุบันขณะ นี้ละคือชีวิตที่กลมกล่อม
สุกเกินชีวิตขาดง่าย ไม่สุขชีวิตแข็งกระด่างเกินไป สุกพอดีให้พอนุ่มละมุนลิ้นพอได้กินกลืนชีวิตที่งดงาม
เส้นก๋วยเตี๋ยวกับชีวิตมันก็ประมาณนี้ละพี่น้อง ว่าแล้วก็ไปหาก๋วยเตี๋ยวกินดีกว่า
