ชีวิตมีทางของมัน
ผมเคยถูกถามเป้าหมายอยู่หลายครั้ง บางครั้งผมก็อยากตอบและบางครั้งก็ขี้เกียจจะตอบ วันหนึ่งมีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาบอกผมว่า ชีวิตมีทางของมัน และมันก็ฉุกคิดให้ผมคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาและสิ่งที่กำลังจะดำเนินไปถึง
นั่งมองสายฝนโปรยปราย จากที่สูงลงสู่ที่ต่ำและไม่นานก็กลับขึ้นที่สูงอีกครั้งในรูปแบบที่แตกต่าง ชีวิตก็เช่นเดียวกัน มันเลื่อนไหล เปลี่ยนรูปไปตามประสบการณ์อันแตกต่าง
อาจจะเคยกังวลกับความไม่ได้ดั่งใจระหว่างทาง หรืออาการคล้ายกับคนไม่มีเป้าหมาย แต่ก็มีหลายคนนะที่มีเป้าหมายแบบหลอกตัวเองไปวันวัน หรือเห็นคนอื่นมีเป้าหมาย ไอ้เราก็คงต้องมีบ้าง แต่หลายคนก็จริงจังกับเป้าหมายเกินไป
ผมไม่เคยไปนั่งคุยกับสตีฟ จ๊อบแล้วถามว่าเขามีเป้าหมายอะไร แต่ผมยังชอบไอเดียเรื่องชีวิต คือ การเล่นเกมส์ต่อจุดของเขาอยู่เสมอ ชีวิตที่มีจุดแห่งอดีต จุดแห่งปัจจุบันและจุดแห่งอนาคต
สายน้ำไหลแรงกัดเซาะร่องน้ำให้เป็นทางใหม่ๆอย่างสม่ำเสมอ ชีวิตเองก็มีทางของมัน ผมเชื่ออย่างนั้นนะ
ทางของชีวิตที่บางครั้งเราอาจจะขาดเดาอะไรได้ยาก จนกลายเป็นความกลัวไปเอง แต่กลัวยังไงก็ต้องเดินไปตามทางนั้น ไปหาคบไฟเอาข้างหน้าแล้วกัน
ทางชีวิตบางครั้งอาจจะไม่ได้ดั่งใจบ้าง แต่เราก็คงต้องเรียนรู้เพื่อจะปรับตัวอย่างเข้าใจให้ไปต่อได้
ทางชีวิตที่อาจจะยืดหยุ่นได้ตามความเหมาะสม หากทางไหนที่ไปไม่ได้แล้วจริงๆ อาจต้องถอยหลังกลับมาสักนิดแล้วสร้างสิ่งแปลกใหม่บนทางเก่าๆ
ก็เพราะชีวิตมีทางของมัน เราจึงต้องเรียนรู้และเข้าใจทางของชีวิตให้มากขึ้น เพื่อก้าวต่อไปยังทางแห่งชีวิตที่ควรจะเป็น
ใช้ชีวิตบนทางชีวิตได้อย่างมีความสุขทุกคนครับ
