สุขที่ได้รักและสุขกว่าที่ได้ทำ
เคยคิดว่าคนที่โชคดี คือ คนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก แต่ต้องเปลี่ยนความคิด เมื่อได้ทบทวนและเห็นด้วยกับประโยคที่ว่า คนที่โชคดี คือ คนที่หาเรื่องที่รักจนเจอและได้ทุ่มเทกับสิ่งที่รัก จริงครับ จริงยิ่งกว่าจริง
วันนี้ได้มีโอกาสไปหาอะไรกินกันกับครอบครัวแบบพร้อมหน้าพร้อมตา เป็นหนึ่งในความสุขที่ผมจัดว่าเป็นความสุขลำดับต้นๆของผมเลยทีเดียว ภรรยาผมแนะนำไปหาอะไรทานกันแถวๆองค์พระปฐมเจดีย์ มีตลาดโต้รุ่งใหญ่และมีหลายๆร้านที่ออกทีวีและคนต่อแถวรอกันอย่างยาวเหยียด ไอ้เรานานๆไปทีก็แปลกใจปนความทึ่งอยู่เหมือนกันว่า ทำไมคนถึงมารอกันเยอะขนาดนี้ ขนาดว่าบางร้าน เช่น ไอศครีมลอยฟ้า ยังตั้งร้านกันไมเสร็จก็ยังยินดีที่จะยืนรอจนกว่าจะตั้งเสร็จ
เดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบก็เลยปักหลักกันที่ร้านซีฟู้ดร้านอร่อยร้านหนึ่งที่มีคนกินอยู่กันพอสมควรแต่ถ้ามาช้ากว่านี้ก็น่าจะอดเพราะที่เต็มเหมือนกัน มีหลายๆอย่างที่ผมเฝ้าสังเกตุขณะที่รออาหาร และได้ทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คือ สิ่งที่เหมือนกันระหว่างคนขายอาหารและคนรอที่จะทานอาหารอันแสนอร่อย คือ
ความสุขที่ได้ทำ และความสุขที่ได้รอ
ผมแอบมองเห็นรอยยิ้มของเจ้าของร้านไอศครีมลอยฟ้าขณะที่โชว์ลีลาเด็ดยังกับกังฟู และผมก็ได้เห็นรอยยิ้มของลูกสาวหัวเราะชอบใจไปกับภาพที่เห็นตามๆกัน
ผมแอบเห็นความจดจ่อและรอยยิ้มเล็กๆของคนทำน้ำปลาหวานและปอกมะม่วงอย่างระเมียด พร้อมๆกับมองไปเห็นจิตจดจ่อของคนรอคิวที่ 80 กำลังจ้องมองไปที่บัตรคิวนั้น
ความสุขมันกรุ่นไปทั่วเลยทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ
เมื่อย้อนกลับมามองการใช้ชีวิตของตัวเองและคนรอบตัว เราหรือใครจะโชคดีแบบคนเหล่านี้ได้ไหมนะ? ส่วนตัวผมเชื่อว่าได้นะ ถ้าเราตั้งใจจะค้นหาและเปิดใจให้กว้างมากพอที่จะได้เจอมัน และเมื่อวันนั้นมาถึง เราเองก็ควรมีความสุขที่ได้รักในสิ่งที่เรารัก และยิ่งสุขไปกว่านั้น คือ สุขที่ได้ลงมือทำในสิ่งที่ตนรักไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต
