ทุกคนต่างมีหน้าที่
เพราะมีแสงแดด น้ำจึงระเหย เพราะมีการควบแน่น ฝนจึงตก เพราะมีแอ่งน้ำ จึงกักเก็บน้ำได้ ทุกอย่างมีหน้าที่และประโยชน์ในตัว เพียงแต่อยู่ในโอ่งเล็กๆแห่งอัตตา อย่าเพิ่งคิดว่าใหญ่หนักหนา เพื่อบีบสิ่งอื่นให้เล็กลง ทั้งๆที่ทุกอย่างอยากโตไปตามทางของมัน
ไม่มีสิ่งใดที่ไร้สิ่งปฏิสัมพันธ์ ไม่มีสิ่งใดที่จะตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว หากอยู่บนโลกแห่งความสัมพันธ์
เกิดมาล้วนมีปัจจัย ตั้งอยู่ล้วนมีสิ่งสนับสนุน ดับไปย่อมมีสิ่งนำพา
เราลองมองย้อนมาที่ตัว แล้วจากนั้นมองออกมาให้เห็นรอบด้าน ชีวิตเกิดมาเกี่ยวข้องกับสิ่งใดบ้าง
เมื่อยังเล็ก เมื่อยังอ่อนแอ เรายอมให้กับการปกป้องดูแลจากคนที่เข้มแข็งกว่า หากไม่ยอม เราก็ยากที่จะรอด
พอโตขึ้นความทรงจำอาจถูกลบเลือนด้วยความหยิ่งพยอง ว่าตอนเด็กเรายอมให้กับอะไร
น่าคิดนะ……..
หากพิจารณาให้ดีเราจะตระหนักดีว่า ทุกคน ทุกสรรพสิ่งล้วนแล้วแต่มีหน้าที่ หน้าที่สำคัญที่ต้องดำเนินไปให้ระบบขับเคลื่อนไปได้ ไม่มีหน้าที่ใครยิ่งใหญ่ไปกว่าใคร แต่เราต้องทำหน้าที่เพราะเป็นสิ่งที่เราต้องทำโดยไม่มีข้อแม้
และหากเราทำหน้าที่เพื่อหน้าที่(คำบันดาลใจจากท่านพุทธทาส) ผมก็มองว่า ความสุขก็คือคำตอบนะ
