ธรรมะStartUp ตอน 1 : จิตจดจ่อ เรื่องท้อมันแค่จิ๊บๆ
หากเราหลงใหลอยู่กับสิ่งใดได้นานๆ จนลืมวัน ลืมเวลา ตกหลุมรักมันได้ทุกวัน นั้นเป็นสิ่งที่เรียกว่า โชคดีของชีวิต ที่หลายคนอาจยังไม่พบสิ่งนี้
ความหลงใหลเหมือนยาวิเศษที่จะทำให้เราไม่หิว ไม่ง่วง ไม่เจ็บปวด เราจะอยู่กับมันได้แบบโลกนี้มีแต่เรากับสิ่งนั้น ช่างเป็นเวลาที่แสนวิเศษและหอมหวนป็นยิ่งนัก
ฝรั่งเขาเรียกสิ่งนี้ว่า Passion แต่ทางธรรมมักเรียกว่า จิตจดจ่อ
จิตจดจ่อ คือ อาการที่เรามุ่งมั่นไปทางเดียวอย่างชัดเจน ด้วยกำลังของสติรู้เท่าทันในสิ่
ที่ทำ สมาธิอันแรงกล้าจดจ้องไม่วอกแวกกับสิ่งที่ทำ
หากพลังแห่งความหลงใหลมีมากพอ พลังแห่งจิตจดจ่อก็จะเพิ่มขึ้นไปตามกัน เพราะฉะนั้นเรื่อง ของการที่จะละทิ้งไปง่ายๆเป็นไปได้ยาก อุปสรรคที่เกิดขึ้นระหว่างทางจะกลายเป็นเรื่องเล็ก เพราะพลังแห่งความหลงใหลจะแปลเปลี่ยนอุปสรรคนั้นเป็นความท้าทาย ให้เราสนุกสนาน เฮฮาปาจิงโก๊ะ ไปกับการแก้ปัญหา
เขามาเลยปัญหา ฉันจะชกให้คว่ำเลย !!!
จิตจดจ่อ เหมือนดั่งเลนส์รวมแสง (ยืมคำเขามานะครับไม่ได้คิดเอง) เมื่ออยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมก็สามารถที่จะรวมแสงให้เกิดพลังความร้อนจนสามารถลุกไหม้เผาพลาญทุกสิ่งได้ จิตจดจ่อที่โฟกัสไปยังจุดที่หลงใหลและมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องไม่ย่อท้อ พลังแห่งความหลงไหลและจิตที่จดจ่อจะนำไปสู่ความสำเร็จของกิจการต่างๆได้
ผมเชื่อในพลังของสติ,สมาธิและปัญญาอันแรงกล้าที่จะนำมาเป็นจุดเริ่มต้นในการทำธุรกิจ รวมกระทั่งการใช้ชีวิตเพื่อให้เป็นไปตามทางที่ถูกต้อง ไม่ตกร่องโคลนตมอันเลวร้าย และไม่หลงกับสุขที่ไม่รู้จะอยู่ได้นานเพียงใด
หาสิ่งที่เราหลงใหลให้เจอให้ได้นะครับ
