ในโลกที่ฟันหลอ
เมื่อแสงกระทบดวงตา
โลกที่เห็นนั้นหนาช่างงดงาม
แต่เมื่อกาลพาลเปลี่ยนเป็นหมดแสง
โลกใบเดิมอ่อนแอไปพร้อมกับความมืดมน
คนบ้ายืนกล้าแดดจ้า เรียกร้องท้าทายหาความสมบูรณ์แบบ
คนบ้าอีกคนร้องตะโกน
มึงกำลังอยู่ในโลกที่ฟันหลอ
ฝันไปเหอะที่จะเห็นเช่นนั้น
ตายแล้วเกิดใหม่อีกกี่รอบ
ก็ยังยากที่จะพบเจอความสมบูรณ์แบบ
เมื่อกาลผ่าน มันก็กวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้เคลื่อนไหว
จุดจบทุกอย่างที่มุ่งไป คือ ความตายอย่างยุติธรรม
เสียเวลายิ่งนักกับการพร่ำเพ้อหาความสมบูรณ์แบบในโลกที่ฟันหล่อแบบนี้
