วินัยบนท้องถนนกับคนธรรมดาอย่างเรา
ได้ยินข่าวเรื่องที่แพทย์หญิงเดินข้ามถนนบนทางม้าลายและโดนบิ๊กไบค์พุ่งชนจนเสียเสียชีวิตแล้ว ผมรู้สึกสะเทือนใจมากๆ ในใจคิดว่า ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยจริงๆ ขอแสดงความเสียใจกับญาติพี่น้องและคนรอบตัวคุณหมอทุกคนนะครับ และขอให้เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้นอีก…
ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้รถ ใช้ถนนอยู่ทุกวัน สังเกตเห็นพฤติกรรมผู้ใช้รถ บางทีก็หวุดหงิดแต่บางทีก็ต้องตั้งสติหันมาโฟกัสกับการขับขี่เพื่อให้ตัวเองปลอดภัย
เรื่องที่ผมพบเห็นเห็นบ่อยๆด้วยประสบการณ์ส่วนตัว คือ ขับรถเร็วมากกก ทั้งที่บางทีถนนก็ไม่ได้กว้างมาก / ไม่เปิดไฟเลี้ยวเวลาจะเลี้ยว (ทั้งๆที่ไฟเลี้ยวก็ใช้ได้) / ขับรถสวนเลน (จนบางทีขนาดที่ผมมาถูกเลนกลับต้องมาลังเลว่าฉันมาผิดเองหรือเปล่านะ) / เปิดเลนพิเศษด้วยตัวเองทั้งๆที่คนอื่นเขาก็เข้าแถวรออยู่ / ไม่จอดรถให้คนข้ามทางม้าลาย ทั้งๆที่มีไฟแดงให้หยุดเพื่อให้คนข้าม
เหตุการณ์ต่างๆที่ผมลิสต์ไว้ข้างต้นมันอยู่ภายใต้เรื่องใหญ่ๆ 2 เรื่อง คือ การใช้ความเร็วและวินัยจราจร ซึ่งเรื่องเหล่านี้มันเป็นเรื่องจิตสำนึกที่ต้องนึกให้ได้ว่า การใช้ถนนคือพื้นที่สาธารณะไม่ใช่ทางส่วนตัว คุณต้องระมัดระวังไม่ให้คนอื่นเขาต้องเดือดร้อนด้วยพฤติกรรมมักง่ายของคุณ ทุกคนก็รีบแต่ทุกคนก็ต้องรู้ลำดับก่อนหลัง อย่าถือแต่เอาตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน ฉะนั้นวินัยจราจรคือเรื่องที่เราต้องถือปฏิบัติร่วมกันอย่างเคร่งครัด ผมมองว่ามันเป็นหน้าที่ของพลเมืองที่เมื่อหากลงสู่ท้องถนนแล้วทุกคนต้องทำ
จิตสำนึกในความเป็นสาธารณะเป็นสิ่งสำคัญ มันจะช่วยรักษาสิ่งดีๆ คนดีๆมีคุณภาพไม่ต้องมาจบชีวิตด้วยความประมาทของคนไม่มีวินัย
บางที่การที่เราจะวัดความเจริญของประเทศ อาจจะไม่ใช่แค่เรื่องวัตถุอย่างเดียว วินัย จิตสำนึก คุณธรรมและความรับผิดชอบต่อสังคมควรจะถูกนำมาพิจารณาในการบ่งชี้ถึงความเจริญของคนในประเทศ
ให้คนธรรมดาอย่างผมรู้สึกปลอดภัยในประเทศนี้เถิดครับ
