Pasakon Puypong(tonypuy)—เรียกผมว่า "นักเรียนรู้คนหนึ่ง"

(อ่านให้เป็นเพลง)

โอกาสดีๆ ไม่ได้มีบ่อย

ลมหลายใจที่มี ก็ไม่รู้จะยาวนานแค่ไหน

ถามใจให้ดีว่า ยังไม่ได้ทำอะไรที่สำคัญ

ทุกันที่ผ่านมีค่าเพียงไหน

มัวแต่นอนตื่นสาย มัวแต่รอฤกษ์ดี สุดท้ายตื่นมาเจอแต่ความว่างเปล่… อ่านต่อ

ยุคสมัยแห่งนี้ มองไปรอบตัว อะไรๆก็เปลี่ยนไปเร็ว เทคโนโลยีพัฒนาเร็วจนวิ่งตามแทบไม่ทัน ใจคนก็เปลี่ยนจนเดาได้ยาก มองกลีบไปที่ลูกสาวก็เกิดอาการคิดมาก ไม่ได้คิดว่าเขาจะเรียนเก่งไหม? จะเรียนได้เกียรตินิยมไหม ? ได้งา… อ่านต่อ

ในหุบเขามีปัญญา ท่ามกลางแสงสว่างเต็มไปด้วยมายาคติ

ภาคความมืด

ผลักตัวเองเข้าไปในความมืดมิด ความสงสัยยิ่งที่ให้หวั่นกลัว ความไม่รู้กลับทับถม ตัวตนหลุดจากร่างไปไหน ?

กลั้นใจแลกความกล้ากับความตาย เดินฝ่าป่าดง หุบเข… อ่านต่อ

ไม่นานหรอก ไม่นานจริงๆ กับเวลาบนโลกใบนี้

หากชีวิตกำลังถูกล้อเล่น นั่นหมายถึงเรากำลังปู้ยี้ปู้ยำเวลาให้เลอะเทอะ

ข้ออ้างที่ถ่มถุย ผลัดวัน ผลัดคืน สุดท้ายวันเวลาก็กระทืบเราซะจมดิน

วันพรุ่งนี้หากยังหายใจ อาจเป็นวัน… อ่านต่อ

เมื่อแสงกระทบดวงตา

โลกที่เห็นนั้นหนาช่างงดงาม

แต่เมื่อกาลพาลเปลี่ยนเป็นหมดแสง

โลกใบเดิมอ่อนแอไปพร้อมกับความมืดมน

คนบ้ายืนกล้าแดดจ้า เรียกร้องท้าทายหาความสมบูรณ์แบบ

คนบ้าอีกคนร้องตะโกน

มึงกำลังอยู่ในโลกที่ฟัน… อ่านต่อ