เด็กบ้าง…อะไรบ้าง….ก็ดีนะ
“มองมุมผู้ใหญ่มันซับซ้อนไป ลองมุมเด็กๆบ้างอาจแก้ปัญหาได้”
เคนได้ยินใครคนหนึ่งกล่าวไว้ว่า “วิธีคิดเดิมๆ ระนาบเดิมๆ ใช้แก้ปัญหาใหม่ๆ มันยากที่จะแก้ได้นะ ลองวิธีคิดอีกมุมบ้าง น่าจะแก้ได้” ชอบๆๆๆ บางทีเครียดๆ แก้ปัญหาไม่ได้ มองไปเห็นเด็กๆ วิ่งเล่น หรือนั่งดูการ์ตูนที่เด็กๆดูบ้าง อืม…..(หยุดคิด) เริ่มเห็นอะไรลางๆบ้างแล้วละ
ตอนเด็กๆ ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อน หิวก็ร้องงอแง มีคนหามาป้อน ง่วงตอนไหนก็นอนได้ มองรอบตัวไม่มีคนแปลกหน้าเลย มีแต่เพื่อนทั้งนั้น ตื่นเต้นไปกับทุกสิ่งทุกอย่าง สนุกกับเรืองเล็กๆน้อยๆกะอีแค่กองทรายกองหนึ่งก็ยังคิดนวตกรรมการเล่นได้นับร้อยอย่าง ชีวิตช่างแสนอัศจรรย์และมีความสุขจริงๆ
พอโตขึ้น ดูอะไรๆมันซับซ้อนขึ้นเยอะ จะกินทีก็ยุ่งยาก บางทีต้องขับรถไปหากินไกลๆ มองไปรอบตัวมีแต่คนไม่น่าไว้ใจ เริ่มไม่สนุกกับหลายสิ่งหลายอย่าง คิดอะไรไม่ออก หัวสมองเริ่มตื้อๆ มึนๆงงๆ กับเสียงสรรญเสริญบ้าง นินทาบ้าง ยุบๆพองๆไปตามกระแส ชีวิตดูช่างยากเข็ญ เมื่อไหร่จะพ้นสิ่งเหล่านี้
พอเราโตขึ้นเราชอบจำกัดตัวเราให้อยู่ในกรอบ กรอบที่ไม่มีใครสร้าง นอกจากตัวเราเอง บางคนสร้างซะ หนาแน่น แน่นจนยากจะเจาะออกมาได้ ถึงกับขาดใจสิ้นชีพคากรอบตนเอง ทำไมเราไม่ลองเอาความรู้สึกและความคิดสมัยเด็กๆ มาสวมหัวและคิดแบบเด็กๆบ้าง น่าจะดีนะ เพราะปัญหาหลายๆอย่าง อาจจะต้องใช้ความคิดที่อิสระ มองแบบกว้างๆ คิดแผลงๆแบบเด็กบ้าง และที่สำคัญ คือ กล้าลงมือทำทันที น่าจะแก้ปัญหาได้
ดูการ์ตูนแบบเด็กๆบ้าง คิดอะไรแบบเด็กๆบ้าง สมองมันโล่งๆ แว๊บๆ
แล้วทุกอย่างก็คลี่คลาย…..ไม่เชื่อลองดู
