สิ่งที่ไม่ตายไปกับตัว
“ร่างกายสลายไป อะไรที่ยังคงอยู่ให้คนได้นึกถึง และไม่เคยจากโลกนี้ไป?”
สองสามวันที่ผ่านมายุ่งอยู่กับงานศพของคุณย่า ท่านจากไปด้วยอาการสงบเรียกได้ว่า ด้วยความชราภาพและ อาการเสมือนหลับแบบไม่หายใจไปเช่นนั้น ได้มีโอกาสเห็นหน้าท่านครั้งสุดท้ายก่อนจะส่งเข้าเมรุหน้าตาท่านยังสดใสเหมือนคนหลับสนิทอยู่เช่นนั้น อดน้ำตาคลอเพราะปลื้มใจแทนสิ่งที่จะอยู่ให้เราได้นึกถึงหลังจากร่างกายท่านสูญสลายกลับคืนสู่ธรรมชาติบนโลกใบนี้
คุณย่าเป็นคนใจดี มีลูกมากถึง 7 คน ลูกทั้งเจ็คคนของท่านได้ดีมีอาชีพรับราชการครูอยู่ในตำแหน่งระดับสูงทุกคน หนึ่งในนั้นคือพ่อของผม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่แม่เพียงคนเดียวจะส่งเสริมให้ลูกได้ดีสุดๆพร้อมกันทั้ง 7 คนขนาดนี้ นี้คือ ความดีอย่างหนึ่งที่ผู้คนรอบตัวท่านกล่าวขวัญถึง
ความดีอีกหนึ่งอย่างที่แม้แต่พระ ท่านยังกล่าวถึง คือ เรื่องของการมีส่วนช่วยทำนุบำรุงพทธศาสนา บริจาคสิ่งจำเป็นให้กับวัด เช่น ธรรมมาสน์ โต๊ะหมู่บูชา แม้กระทั่งการส่งทุนให้กับเณรที่กำลังบวชเรียน รวมถึงการอุทิศช่วยเหลือสังคมร่วมเป็นผู้บำเพ็ญตนเป็นสมาชิกกาชาด จนต้องให้ฉายาท่านว่า “คุณนายกาชาด” ท่านให้ในสิ่งที่ให้ได้และตั้งใจให้อย่างสม่ำเสมอจนเรี่ยวแรงสุดท้ายที่ไปได้ท่านยังมีความมุ่งมั่นที่จะบริจาคทานต่อไป
ความดีของคุณย่าเป็นแบบอย่างให้ผมได้นำมาครุ่นคิดและเป็นแนวทางการปฏิบัติในเรื่องดีๆ การจากโลกนี้ไปของคุณย่าตอกย้ำอีกครั้งว่า “ชีวิตนี้ช่างสั้นนัก เรายังกล้าใช้เวลาไปทำเรื่องไร้สาระอย่างน่าไม่อาย แบบนี้อยู่ต่อไปอีกหรือ?” และผมเคยคิดต่อไปว่าคนเราจะดีไม่ดี วัดกันตรงที่เวลาจากโลกนี้ไปแล้ว มีคนไปงานศพมากเพียงไหนและสำคัญไปกว่านั้นคือ เขาพูดถึงความดีเราได้มากแค่ไหน…ตรงนี้มากกว่าที่สำคัญ ฉะนั้นจงอยู่ให้คนทั้งโลกรัก อย่าอยู่ให้คนทั้งโลกสาปแช่ง
ขอไว้อาลัยให้กับคุณย่าและตั้งปณิธานว่าจะนำแนวทางแห่งความดีของคุณย่าไปปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง และระลึกเสมอว่า สิ่งที่ไม่ตายไปกับเรานั้น แท้จริงคือความดีที่เราสร้างไว้นั่นเอง
ขอวิญญาณของคุณย่า สว่างจิต ผุยพงษ์ จงไปสู่สุขติภูมิเทอญ
ด้วยรักและระลึกถึงคุณย่าเสมอ
ภาสกร ผุยพงษ์ (โทนี่)
