ดีดตัวให้พ้นจากกรอบบ้าๆ
กรอบไม่เคยมี แต่มันมีเพราะเรานั้นละที่สร้างมันขึ้นมาเอง รู้ก็รู้ว่ามันไปต่อไม่ได้ ก็ยังวนเวียนกับกรอบที่วางอยู่ตรงนั้น ก็วนกันต่อไป หรือจะดีดตัวให้พ้นๆให้กรอบบ้าๆนั้น ?
หากเริ่มต้นด้วยการเปิดใจกว้างๆให้เปิดรับผลต่างๆที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เราอาจจะพบว่าเหตุฉไหนหนอทำไมเราถึงรู้สึกว่า เบื่อๆ อยากๆ เซ็งๆ วนๆเวียนๆกลับปัญหาเดิมๆ ซ้ำซาก จำเจ อยู้นับวัน เดือน ปี เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันวนลูบไม่หนีหายไปไหน ไม่มีอะไรใหม่ ในหัวเต็มไปด้วยวงกลมที่กองๆกันอยู่ในเขาวงกต
เคยได้ยินประโยคหนึ่งของอัลเบิรต์ ไอสไตน์ นักวิทยาศาสตร์ระดับโลกเคยกล่าวประมาณว่า ถ้าเราอยู่อยู่ในระนาบเดิมและพยายามจะแก้ปัญหาให้ได้นั้นมันก็อาจจะยากเกินไป แต่ลองมองปัญหาให้หลายๆมุมหลายๆระนาบก็จะมองปัญหาได้กว้างและลึกขึ้น จะทำให้การหาทางออกเป็นไปได้มากขึ้น แต่บางทีขณะที่เราเป็นเราและเราเต็มไปด้วยอาการแห่งความเครียด โทษแต่คนอื่น กลัวโน้นนี้จนเกินเหตุ มั่นใจตัวเองจนกลายเป็นการพอกหนาของอัตตาว่าข้าเก่ง ข้าแน่อยู่คนเดียว สิ่งเหล่านี้ละครับที่จะกลับกลายเป็นกรอบบ้าๆที่เราตั้งใจสร้างมันขึ้นมากั้นเราเอง
ตราบใดที่เรายังยอมให้กรอบบ้าๆครอบงำเราอยู่ เราก็จะมองไม่เห็นปัญหา ทุกอย่างยังดูมืดมน เหมือนกับว่าจะวิ่งไปทางไหนก็ติด ถ้าคิดได้แต่วันนี้เราเห็นควรต้องรีบดีดตัวออกจากกรอบบ้าๆ แล้วหา
- ที่ปรึกษาที่เก่งกว่าคนที่เราเคยปรึกษา (ถ้าอยากได้ดีกว่าเดิมนะ)
- หาความรู้ข้ามสายให้มากขึ้น อย่ากั๊กตัวเองไว้แต่เรื่องถนัดหรือที่เรียนจบมา
- ออกเดินทางแสวงหาความรู้ในโลกที่กว้างมากขึ้น
- พาตัวเองไปหาสังคมคนสำเร็จเพื่อกระตุ้นตัวเองอย่างต่อเนื่อง
- เลิกยึดติดความสำเร็จเดิมๆ อดีตเยี่ยมๆ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเอง
กรอบบ้าๆจะสลายไปมันอยู่ที่เรานี้ละจะยอมให้มันพ้นไปไหม ดีดตัวให้พ้นจากกรอบบ้าๆสู่ความเป็นอิสระและความสำเร็จอย่างแท้จริง
