เมื่อเราไม่ได้สมบูรณ์แบบ
ใดๆในโลกล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลง ตราบเท่าที่การเกิดชึ้น ตั้งอยู่ และดับไปยังทำงานของมันอย่างไม่มีวันจบสิ้น และสรรพสิ่งล้วนเคลื่อนตัวอยู่ในกฎนี้ ชามงามยังมีรอยบิ่น หินผายังมีร่องแตก มนุษย์อย่างเราแม้จะดีเลิศเพียงไหน ก็ยังไม่พ้นต่างล้วนมีข้อบกพร่อง
เมื่อเรากล้าหาญพอที่จะเผชิญความจริง ความจริงตรงที่ว่าแม้ตัวฉันจะเป็นเช่นไร ฉันก็ยังเป็นฉัน เราเปิดรับสิ่งที่ดีและสิ่งที่ด้อยในตัวเองอย่างเข้าใจ เข้าใจว่าขอด้อยนั้นแท้จริงมันเป็นแค่สิ่งสมมติ เรานิยามมันตามความเข้าข้างตัวเอง เขานิยามมันตามสิ่งที่เขาประสบมา ฉะนั้นสิ่งที่เห็นนั้นย่อมไม่มีตัวตนที่แท้จริง มันเป็นไปได้ตามการมอง
บางครั้งสิ่งด้อยที่เรามีอาจเป็นแรงผลักดันให้เราเติบโตไปเป็นต้นไม้ใหญ่ที่เข้มแข็ง ยังประโยชน์ให้ใครต่อใครมากมาย และเมื่อเป็นแบบนั้นเราจะหันกลับมาโอบกอดความด้อยค่าที่คนอื่นหรือตนเองเคยมอง เมื่อคิดแล้วฉันก็เห็นภาพเมล็ดพันธุ์น้อยๆที่ห่อหุ้มด้วยเปลือกอันน่าเกลียดน่ากลัว แต่แล้วพอเปลือกแตกออกจึงเติบโตเป็นต้นไม้อันงดงาม
โปรดจงเปิดรับความไม่สมบูรณ์แบบ
โปรดจงเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น
และโปรจงให้อภัยเมื่อตนทำผิดพลาด
