อย่ายอมให้ทุกอย่างมาขี่คอ
จำหนังเรื่อง ชัตเตอร์ได้ไหม ? มิได้เพียงแต่จะให้นึกย้อนแล้วสยองขวัญ แต่มีแง่คิดบางอย่างที่เมื่อมองผีผู้หญิงคนนั้นกำลังขี่คอพระเอกผู้ต้องรับผลของการกระทำ เปรียบก็เหมือนกับตัวเราที่สร้างเหตุหลายอย่างและยอมให้ทุกอย่างมาขี่คอ จนกลายเป็นความทุกข์ที่หนักอึ้ง จะก้าวไปข้างหน้าก็ยากเกินไป
สิ่งที่เผชิญอยู่ทุกวัน คือ สภาพแวดล้อมที่เปรียบไปตามเหตุที่จะเป็นไป เมื่ออยู่ในสังคมที่เต็มไปด้วยพฤติกรรมที่แสดงออกอันแตกต่าง เราอาจต้องเผชิญและเราเองนั้นละที่จะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อสิ่งที่คนเหล่านั้นเขาแสดงออก
หากเราตัดสินทุกอย่างด้วยภาษาของเรา ด้วยอคติอันพอกหนาของเรา เราก็จะมองคนที่ผิดจากสิ่งที่เราคิดว่า เขาไม่ดี ไม่เขาท่า ห่วยแตก และจากนั้นสิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความเกลียดชัง เหม็นขี้หน้า เจอหน้าอยากจะต่อยหน้ามัน หนักหน่อยก็ถึงกับอยากจะปองร้าย เอามันให้ตายไปข้างหนึ่ง เล่นเอาความเมตตาเหือดหายไปในพริบตาเลยทีเดียว
การปล่อยให้ตัวเองเคยชินกับการตัดสินหรือตีตราทุกสิ่งทุกอย่างนั้น มันเหมือนกับว่าเรากำลังปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นขี่คอเราได้ตามสบาย มันสบายแต่เราโคตรทุกข์ ทุกข์ขนาดไหนก็ย้อนกลับไปดูหนังเรื่อง ชัตเตอร์แล้วกันครับ
ในทางกลับกันหากเรารู้จักการห้อยแขวน ไม่บู่บามตัดสินคนจากการแสดงพฤติกรรมบางอย่าในสถานการณ์นั้นๆ ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างเป็นเช่นนั้นเอง เพียงเท่านี้เราก็จะสามารถมีความสุขกับการไม่ยอมให้อะไรไร้สาระมาขึ้นขี่คอเราได้ และเมื่อเราฝึกหัดการไม่ตัดสินจนชินติดเป็นสันดานแล้ว ถึงเวลานั้นความเมตตาจะเริ่มเบ่งบานและเข้าใจอะไร อะไรได้มากขึ้น
