สิ่งที่น่ากลัวคือเรากำลังสูญเสียความสามารถในการเรียนรู้
สิ่งหนึ่งที่ผมกลัวมากเป็นลำดับต้นๆ คือ ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วรู้สึกว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรให้เราได้เรียนรู้อีกแล้ว มันน่าขำตรงที่ว่าเวลานั้นเรากำลังโดนความโง่เหง้าของตัวเองสับขาหลอกเราอยู่
Alvin Toffler นักอนาคตศาสตร์ชื่อดังของโลก ได้เคยกล่าวประโยคฮุคให้คนทั้งโลกได้ตื่นรู้ว่า “คนไร้การศึกษาของศตวรรษที่ 21 ไม่ใช่คนอ่านไม่ได้เขียนไม่ออก แต่เป็นคนที่ไม่สามารถจะเรียนรู้แล้วลบสิ่งที่เรียนรู้มาเพื่อเรียนรู้ใหม่นั่นเอง”
เรากำลังพูดถึงความสำคัญของ “ความสามารถในการเรียนรู้” เครื่องมือสำคัญที่จะทำให้เราอยู่รอดได้ในศรรตวรรษแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเช่นนี้
ความสามารถในการเรียนรู้ มีจุดกำเนิดจากการยอมรับถึงสิ่งที่เราไม่รู้ ยอมรับว่าในโลกนี้มีอะไรอีกมากมายที่เราต้องเรียนรู้ ความรู้สมัยนี้เก่าเร็วเพียงชั่วข้ามวันก็กลายเป็นอีกแบบ ความรู้เพื่อรู้ รู้แบบท่องจำกลับไร้ประโยชน์ เหมือนปืนด้านที่บรรจุกระสุนเต็มแม๊คแต่ยิ่งไม่เคยออก แต่ความรู้เชิงประยุกต์สามารถนำไปใช้แก้ปัญหาได้จริงนั้น คือ สิ่งที่เจ๋งกว่า
ความสามารถในการเรียนรู้มักถูกปิดกั้นด้วยอัตตา ความบ้าบอที่ไม่รู้จักย่อยศจอมปลอม ก้มหัวให้กับความรู้อันทรงคุณค่าจากคนอื่นๆ ปั้นฟอร์มพอกหนาจนสูงเทียมฟ้า สุดท้ายกลัวแต่เสียฟอร์มสุดท้ายก็เกิดความเสียหายต้องจ่ายราคาค่าโง่สุดแพงและทนทุกข์กับความโง่ของตัวเองกันต่อไป
จงสร้างพลังแห่งปัญญา เปิดใจให้กว้าง ขยายความสามารถในการเรียนรู้ให้เข้มข้นขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพื่อสร้างภูมิปัญญาให้รู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงเพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่อื่นใด นอกจากการสูญเสียความสามารถในการเรียนรู้
