ขัดเกลาให้เงาหาย
เมื่อหัวใจพองโต เราใช้ความบ้าบิ่นเป็นเชื้อเพลิง เพื่อทะยานไปสู่เป้าหมายแม้มันดูยังไม่ชัดเจน จากซับซ้อน ลอกเปลือกออกทีละนิด จนเกลี้ยงกลายเป็นแสงส่วางรอบตัว เมื่อควาจริงนั้นปรากฎ เงานั้นก็หายไป
เมื่อยั่งเยาว์
จิตใจแห่งความเกิดใหม่ บ้าบิ่น ทะเยอทะยาน กล้าที่จะถามทุกคำถาม และไม่กลัวที่จะทำทุกทางให้ได้คำตอบ
เราพร้อมที่จะปลอดปล่อยทุกขบวนท่า ถึงแม้ว่าไม่มีใครสนใจหรือให้ผลประโยชน์ สะใจ ถูกใจ ไม่สน กูชอบของกูแบบนี้
เต้นรำบนลาน ด้วยท่าทางที่ชอบ โดยไม่แคร์สายตาใคร……
ซับซ้อนไปด้วยความสด ยอกย้อนไปด้วยความวุ่นวาย รู้สึกตัวสลับกับหลุดลอย สนุกกับการวิ่งตามเงาที่เราสร้างเอง
เมื่อเติบโต
ไตร่ตรองก่อนลงมือ ละเมียดละไมด้วยความนึกคิด
ค่อยๆปอกเปลือกอย่างแผ่วเบา รายละเอียดไม่เยอะ แต่ขอช้าๆ ชัดๆ ลึกๆ
ความซับซ้อนเรียงตัวใหม่ กลายเป็นความเรียบง่ายที่สบายใจ
เมื่อลอกเปลือกถึงแก่นและขัดเกลาจนถึงจุดหนึ่ง ความสว่างจึงปรากฎ
เงานั้นได้หายไปแล้ว เราจึงหยุดตาม
แด่การเติบโตสู่แสงสว่าง……
