สอนด้วยการกระทำ เจ๋งได้ไม่รู้จบ
พูดก็แล้ว เขียนก็แล้ว ก็ยากที่จะสอนให้เข้าใจและรู้เรื่องได้ สุดท้ายก็ไม่เป็นผลให้เขาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม อย่ามัวแต่ไปโทษคนอื่นครับ สุดท้ายย้อนกลับมาดูที่ตัวเราว่า เราเข้าใจและลงมือทำให้เห็นเป็นตัวอย่างได้มากน้อยเพียงใด
ในยุคสมัยของผู้เชี่ยวชาญผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็ด โค้ชโน้น โค้ชนี้ เทรนเนอร์นั้น เทรนเนอร์นี้ ละลานตาน่าค้นหา จริงบ้าง เก๋บ้าง ก็ต้องพิจารณากันดีๆครับ ก็ยอมรับนะครับว่าหลายๆคนเขาเจ๋งจริง เข้าไปดูโปรไฟล์ก็ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชนและที่สำคัญ คือ เขาลงมือทำด้วยตนเอง ลองผิดลองถูก ต่อยอดจากผู้สำเร็จจนตัวเขาสำเร็จอย่างแท้จริง และสิ่งที่ผมเห็นชัดเจนในความเจ๋งของคนเหล่านี้ คือ เขาไม่ค่อยโอ้อวดตัวเองด้วยคำพูด แต่สิ่งที่เขากำลังอวด คือ ผลงานและการกระทำที่เขาทำมันสำเร็จได้จริงๆ
การถ่ายทอดความรู้ในรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการ พูด เขียน มันก็มีข้อดีในตัวของมันเองอยู่ แต่ผมมองว่าสิ่งสำคัญที่ทำให้สิ่งเหล่านี้หนักแน่น คือ การลงมือทำเป็นแบบอย่างให้เห็นชัดๆ ผมนึกไปถึงการสอนแบบเซ็นนะ ที่เขาตัดความซับซ้อนในการสอนธรรมออกไปหลายๆอย่างไม่เยิ่นเย้อ สอนผ่านการกระทำ หรือหากจะเขียนหรือสนทนาก็เน้นแบบสั้นๆไปคิดต่อยอดเอาเอง หากใครคิดได้ก็ปิ๊งแว๊บแล้วนำไปปฏิบัติต่อให้เป็นแบบอย่างกับคนรุ่นต่อๆไป
พระพุทธเจ้า เป็นตัวอย่างของบุคคลสำคัญที่สอนโดยการกระทำ แนวทางประพฤติปฏิบัติของท่านเป็นภาษาที่เรียบง่ายกว่าคำพูดหรือข้อเขียนนับล้านใดใด เรียบง่ายแต่ทรงพลังในการที่ผู้รับจะสามารถขบคิดและนำไปต่อยอดใช้ไปเป็นแนวทางในการปฏิบัติ
คำพูดของบางคนอาจไม่สวยหรู ให้เขียนอาจจะเขียนไม่สละสลวย แต่หากดูที่การกระทำเขาแล้วมันเจ๋งมากเลย ก็ควรจะเก็บรับตรงนั้นเพื่อให้เราเรียนรู้สิ่งดีๆ ใหม่ๆ กันต่อไป เราเองก็มองย้อนกลับมาดูตัวเอง หากคิดจะไปสอนใครคนอื่นเขา เราสามารถทำเป็นตัวอย่างได้เจ๋งขนาดไหน รับไว้พิจารณาดูนะครับ
