ช่วยบอกผมทีผมโง่ตรงไหน
บางครั้งก็ยอมรับว่าตีบตัน เราอยากไปถึงสิ่งที่คาดหวัง แต่เพียงเราลำพังก็ถูกจำกัดด้วยมุมมองและประสบการณ์แบบเดิมๆและวนอยู่กับกะลาของตัวเอง เริ่มจากการยอมรับว่าเราไม่รู้ทุกเรื่อง และเปิดใจให้กว้างมากพอที่จะให้คนที่เขาเจ๋งกว่ามาบอกว่า เราอะโง่ตรงไหน
ปัญหาที่พบอยู่บ่อยๆของการคิดคนเดียว ทำคนเดียวจนเคยชิน คือ เออออจนเกิดอาการอวยตัวเองอยู่บ่อยๆ หลงไปกับคำว่าดีในระดับที่แค่ตัวเองคิดว่าดีอยู่อย่างนั้น ท้ายที่สุดก็ติดอยู่กับทางตัน ในแง่ของผลที่ตามมาชัดเลยตรงที่ว่า คุณภาพของงานลดลง ปริมาณของงานด้อยลง หรือในทางธุรกิจจะพบว่ารายได้ลดลงไปเรื่อยๆ
คิดง่ายๆ ตรงๆว่า ถ้าวิธีที่เรามั่นใจในตัวเองสุดๆขนาดนั้นได้ผล มันต้องดีขึ้นดีขึ้นสิ แต่ถ้าผลที่ได้มันเลวร้ายลงเรื่อยๆ คือ ไม่ใช่แล้ว เราต้องฉุกคิด ทบทวน และเปลี่ยนวิธีใหม่ๆดูบ้าง
บางครั้งก็ต้องเปิดกะลาตัวเองออกมาและยอมรับว่าวิธีการในระนาบความคิดเดิมๆของเรามันไม่ได้ผล ต้องมองหาคนที่กล้าวิพากษ์ความคิดของเรา และกล้าบอกเราอย่างไม่เกรงใจแต่หวังดีกับเราว่า เราโง่ตรงไหน? ต้องปรับปรุงอะไร? ต้องพัฒนาต่อยอดอย่างไรบ้าง? บางทีเขาออกจะบอกเราได้ว่า ไอ้โง่…แกนั่งทับปัญหาอยู่นั้น ลุกขึ้นสิ หรือเขาอาจจะบอกเราว่า ไอ้โง่…แกลองตีลังกาดูมันสิ มันไม่ยากเลยใช่ไหมสำหรับปัญหานี้
แต่บางคนอาจชอบปิดกั้นตัวเองด้วยอัตตาที่บ้าบอว่าตัวเองเก่ง เลิศ รู้ไปหมด โง่ไม่ได้ เดี๋ยวเสียฟอร์ม โดยเฉพาะผู้ที่มักยึดติดกับระดับการศึกษาสูงๆหรือตำแหน่งที่คนอื่นเขาสวมหัวโขนให้
คนเราถ้ายอมรับว่าตัวเองไม่รู้
และในเวลานี้สิ่งที่ผมต้องการมากที่สุดตอนนี้ คือใครก็ได้ช่วยบอกผมทีว่าผมโง่ตรงไหน
