ทำไมคนเราถึงชอบกอดกุมอยู่กับ”สมอ”นั้น
ขอยกคำสอนของหลวงพ่อชาที่ท่านเคยกล่าวไว้ทำนองที่ว่า “มะขามวางอยู่ตรงนั้น ถ้าไม่หยิบมันมากิน ก็ไม่เปรี้ยว”
คือ ชอบมากมันแบบว่าลึกและคมครับ ผมนึกถึงข้อนี้เสมอหลังจากที่เผลอไปคว้ามะขามมาชิมแล้วรู้สึกว่ามันโตครเปรี้ยวมากๆ
ซึ่งไม่ดีเท่าไหร่ที่นึกได้ตอนหลัง จะให้ดีควรจะนึกได้ก่อน สาาาาาธุ….
บางสิ่งบางอย่างที่อยู่รอบตัวนั้น เราอาจมองไม่เห็น คล้ายกับสิ่งที่ล่องหนแต่มีผลต่อเรามากมาย
เมื่อสิ่งใดมากระทบ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เราก็มักจะปรุงมันไปตามประสบการณ์เดิม ตามสิ่งที่อยากให้เป็น
ตามความไม่ได้ดังใจ และเริ่มรู้สึกกับมันมากขึ้นมากขึ้น จนมันโตขึ้น โตขึ้น แล้วเราก็เกาะเกี่ยวอยู่กับมันอยู่อย่างนั้น
บางทีนึกทบทวนแล้ว เราก็สร้างมันขึ้นมาเองทั้งนั้น
“สมอ” นั้นเราปั้นมันขึ้นมาจากความโง่เง้าบ้าๆที่ไม่รู้เลยว่าอะไร คือ ความจริง
พอสร้าง “สมอ” เสร็จก็เอามาผู้แล้วถ่วงมันไว้ จากนั้นก็ลากไปกับชีวิตอยู่ตลอดเวลา
“สมอ” นั้น ไม่มีใครเห็น นอกจากตัวเราเอง
“สมอ” เฝ้าถ่วงเราให้ก้าวไปข้างหน้าได้ช้าลง
“สมอ” มีขนาดและน้ำหนักใหญ่ขึ้นทุกวันเพราะไดรับอนุญาตจากตัวเราเอง
“สมอ” ไม่ได้เกาะเราไว้แต่เราไม่ปล่อยมันเอง
ทำไมคนเราจึงชอบกอดกุมอยู่กับ “สมอ”นั้น
